Ons bereikte het bericht dat ons erelid Klaas Berghoef op 10 mei is overleden, in de leeftijd van 87 jaar.
Voor de meeste THOR-leden is dit slechts een naam uit een grijs verleden.
Voor de ouderen veel meer dan dat: een begrip!
Twee periodes was Klaas voorzitter van THOR. Eerst vanaf april 1960 een periode van vijf jaar en hij maakte na een pauze van bijna tien jaar vervolgens de tien jaar vol, als gedreven en principiële voorzitter. De laatste periode was ik secretaresse en we hadden vanzelfsprekend veelvuldig overleg.
Daarnaast bleef Klaas zo lang als het ging zelf zijn zo geliefde sport beoefenen of was hij aan de zijlijn te vinden als supporter van een van zijn kinderen.
Juist in die laatste jaren van zijn voorzitterschap ontspon zich de vraag wat nu de betekenis was van toen nog CHRISTELIJKE korfbalvereniging THOR.
In het boek dat geschreven werd naar aanleiding van het 50-jarig jubileum van THOR, lezen we ook een interview met de toen nog zes in leven zijnde voorzitters, waar dit item ook aan de orde werd gesteld. Klaas zei hierover:
"Ik ben de laatste voorzitter geweest die met schriftlezing en gebed opende. Nu is er geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken. Een dergelijke opening heeft slechts dan zin als er sprake van is dat de "C" een functie heeft en deze door de vereniging en belangrijker misschien: door het bestuur wordt uitgedragen. De "C" uitstralen? Dan met z'n allen!"
In onze bestuursvergaderingen kon het er soms ook best stevig aan toegaan, maar ik denk nu nog met veel plezier terug aan een acuut ingelaste - en echt allerleukste - vergadering, na een telefoontje dat THOR de hoofdprijs had gewonnen in de Grote Clubactie. De koffie sloegen we die avond over.
De prijs bestond eruit dat zeven THOR-leden een vakantie van twee weken in Spanje mochten gaan vieren en voor de "vriendenprijs" die zij ervoor aan THOR betaalden werd voor alle thuisblijvers een daverend feest gegeven.
Tot zover een greep uit herinneringen, waar we nu afscheid moeten nemen van Klaas die zoveel voor THOR heeft betekend.
Maar bovenal denken we aan Jo, zijn kinderen, kleinkinderen en ook een achterkleinkind, die nu het gemis moeten ervaren.
